1. تراش کابوشن دامله یا گنبدی

تراشی است به صورت نیم کره که باغتهده های دایره و بیضی انجام می شود .

 

 

2. تراش تخت

تراشی است که به صورت مسطح با ضخامت بین یک تا سه میلی متر در شکل های مختلف دایره ، بیضی ، مربع یا مستطیل انجام می شود .

این دو طرح بیش تر برای تراش سنگ های نیمه جواهر و نیمه قیمتی مثل عقیق ، فیروزه ... استفاده می شود .

 

 

3. تراشی فانتزی

تراشی است که بر گرفته شده از طرح های آشنای عموم چون اشک ، قلب ، ماه ، ستاره و .... و بستگی به سلیقه هنرمند تراشیده می شود .

 

 

4. تراش پله ای

این نوع تراش با سندانچه ی مربع یا مربع مستطیل خود که به موازات هم تکرار می شود جلوه ی زیبایی به سنگ های تراش خورده می دهد . اکثر سنگ های هشت وجهی خصوصا زمردها به این نحو تراش داده می شوند .

 

 

5. تراش فست

این نوع تراش مربوط است به سنگ های جواهر و بلورین مانند الماس ، یاقوت و زمرد ... که با طرح هایی با نام های برلیان ، ناوت یا مارکیز ، فلامک ، باگت ، اوال ، باروک ، آنتیک ، گلابی و ... انجام می گیرد و برش برلیان عمومی ترین نوع آن است .

طوری که اطراف سنگ به طرف بیرون ( پهن ترین بخش سنگ به کمربند معروف است ) شیب دار می شود . سنگ با برش برلیان معمولی 32 سطح ( به غیر از سطح صاف در بخش بالایی سنگ که تاج نامیده می شود ) در زیر کمربند دارد .

در برخی موارد تعداد سطوح با مضاربی از عدد هشت افزایش یافته و یا کم می شود . این نوع برش در شکل های مختلف دایره ، مثلث و مربع انجام می پذیرد .

 

 

            لازم به ذکر است دو قطعه ی سنگ شفاف که دارای شکل و حجم یکسان می باشد وقتی درخشندگی یکی از آنها بیش تر خواهد بود که اشعه ای که به آن برخورد می کند کاملا شکسته و باز تابیده شود .

 

 

هر اندازه استعداد سنگ به انکسار و انعکاس نور توسط سطوح بزرگ و کوچک بیش تر باشد ، به همان اندازه درخشان تر و جذاب تر خواهد بود .

منبع : داتینو